Patronat medialny

 

Balansowanie na granicy nadziei.

 

Smakowanie życia z całą jego słodyczą i goryczą. Subtelnie – małą łyżeczką, przesadnie – garściami i zupełnie bez apetytu, gdy nawet okruszyna jest trudna do przełknięcia.

 

Chwile z prozą Moniki Sawickiej są wyjątkowe, bo wywołują szereg refleksji o życiu, stawiają wiele znaków zapytania i wykrzykników. Emocje wypełzają z każdego słowa. Nie spodziewajcie się po tej książce lekkiej opowieści o miłości, szukajcie tu raczej recepty na nadszarpniętą psychikę i zburzony świat uczuć.

 

Autorka prowadzi czytelnika przez dramaty i bolesne doświadczenia z przeszłości, które wycisnęły piętno na życiu Kornelii, bohaterki tej książki. Przemoc, toksyczny wpływ alkoholu na życie, gwałt i trauma po utracie dziecka to doświadczenia, które mogą pogrążyć w cierpieniu i doprowadzić do skrajnego poczucia beznadziejności. Życie i emocje bohaterki przypominają rozpaczliwe chodzenie po linie nad przepaścią. Jednak gdzieś w oddali tli się iskra nadziei, że można podnieść się z rozpaczy, spróbować żyć na nowo, pójść drogą akceptacji i miłości, trzeba tylko znaleźć odpowiednie drzwi.
Gorzki smak życia trudno znieść, ale popadanie w zapomnienie o tym, że na wyboistej drodze życia bywają również słodkie smaki, jest wejściem w ślepy zaułek.

 

Książka dobitnie podkreśla, że uciekanie od ludzi i brak dzielenia się własnymi emocjami z innymi nie jest dobrym rozwiązaniem. Walka w pojedynkę jest znacznie trudniejsza, bo człowiek jest silny w swych słabościach, gdy posiada filar, na którym może się oprzeć, a bagaż dramatycznych doświadczeń łatwiej unieść, gdy ma się wsparcie w drugiej osobie.

 

Niezwykła w tej książce jest moc wypływająca z przedstawionej historii. Narracja do najprostszych nie należy, ale dzięki temu czytelnik całkowicie oddaje się emocjom przekazanym na kolejnych stronach. Odkrywanie, kawałek po kawałku, przepełnionego cierpieniem życia Kornelii jest wędrówką do fundamentów ludzkiej psychiki. Precyzja autorki zachwyca, a może nawet poraża, bo dotyka najgłębszych zakamarków serca. Elementy liryczne pomagają wczuć się w klimat historii.

 

Książka pełna psychologicznych walorów. Otwiera oczy, obnaża błędy, podkreśla wolę walki i dodaje otuchy do działania. Bolesne rany krwawią obficie, zakładane maski nie niwelują cierpienia, a toksyny, które wylewają się z bólu potrafią zatruć całe życie. Warto upatrywać nadziei tam, gdzie już jej pozornie nie ma, wyzwolić chęć życia i nie poddawać się w walce z demonami przeszłości. Niezwykła książka, napisana w niecodziennym stylu. Polecam!

Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Liczba stron: 240
ISBN: 978-83-7674-472-8
Premiera: 8 września 2015

 

Za zaszczyt objęcia książki patronatem medialnym dziękuję Wydawnictwu Replika http://replika.eu