Nadrobić stracony czas.

 

Wycofanie w głąb siebie nie jest dobrym sposobem na życie. Tylko bliskość z drugim człowiekiem daje poczucie bezpieczeństwa. Przebywanie w wewnętrznym świecie to niekończąca się samotność. Takie wyalienowanie jest trwaniem w wiecznym smutku.

 

Świat Julesa skończył się wraz z tragiczną śmiercią rodziców. Odsunięcie się starszego rodzeństwa od niego przechyliło czarę goryczy. Jules zamknął się w sobie. Wewnętrzny świat stał się sposobem na życie. Jules doskonale pamiętał słowa ojca, że przyjaźń jest w życiu najważniejsza, jednak nie potrafił otworzyć się na drugiego człowieka. Przypięta mu w internacie łatka odludka pozostała z nim na długo. Jedynie tajemniczej miłośniczce literatury mógł bardziej zaufać, lecz Alvie wybrała innego mężczyznę na życiowego towarzysza. Spotkanie po latach na nowo otworzyło tę dwójkę na siebie. Czy uda się nadrobić stracony czas?

 

Samotność jest przykra i trudna. Autor dobitnie to podkreśla, a wręcz ostrzega przed takim zamknięciem na świat i uczucia. Nic nie tłumaczy tak spotęgowanej izolacji. Trzeba wystrzegać się jej jak ognia. Wzruszająca i przemawiająca do wyobraźni, emocjonalna książka o szukaniu drogi wyjścia z samotności osaczającej jak pajęczyna śmiercionośnego pająka. Bo nie uda się przeżyć życia na nowo. Trzeba je wykorzystać tu i teraz.

 

Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Liczba stron: 384
ISBN: 978-83-287-061-8
Premiera: 19 kwietnia 2017

Podziękowania dla Wydawnictwa Muza.