Gra pozorów w dobrym wydaniu.

 

Nie wszystko jest takie, jak sobie wyobrażamy. Pod pozorną idealnością mogą tkwić ludzkie dramaty.

 

Psychologiczna drobiazgowość w budowaniu postaci w tej powieści przyciąga uwagę. Dopieszczenie w najdrobniejszym szczególe i wieloznaczność każdego z bohaterów stanowi o wyjątkowym klimacie tego thrillera.

 

Paula Hawkins utkała sieć pozorów i kłamstw, z której trudno się wyplątać. Kombinowanie, kto jest winny zaginięcia Megan, sprowadza czytelnika na manowce. Napięcie trzyma w szponach lektury, a próba zaprzyjaźnienia z wybranym bohaterem raczej jest skazana na porażkę. Nieprzewidywalność zdarzeń zachwyca, a zakończenie zaskakuje. Wysmakowane budowanie fabuły przyprawia o gęsią skórkę, słabości i mocne strony bohaterów są idealnie wyważone, a wnioski prowadzą do głębi uczuć, uzależnienia od nich, lęków i siły w nich tkwiących.

 

Nie warto osądzać po pozorach, bo można się srogo zawieść. Motyw pociągu dodatkowo niepokoi, nadaje zdarzeniom i uczuciom pewnego rodzaju zawieszenia, chwilowego trwania, ulotności, ale też zegarkowej powtarzalności, jakiegoś rytmu, który nie znosi opóźnień i przyspieszeń. Obserwator staje się tu czynnym uczestnikiem zdarzeń, a wina, choć przerzucana z jednej na drugą osobę, ostatecznie jest obnażona, lecz triumf nie jest jednoznaczny. Droga do rozwikłania tajemnicy pełna jest dysonansów i trudno dopatrzeć się bohaterów, o których w ostatecznym rozrachunku można powiedzieć, że są szczęśliwi, czy wygrali.

 

Bardzo dobry thriller. Miłośnicy gatunku powinni go poznać.

 

Oprawa: miękka
Liczba stron: 328
ISBN: 978-83-8031-450-4
Premiera: 10 października 2015

Serdecznie dziękuję Wydawnictwu Świat Książki http://wydawnictwoswiatksiazki.pl za egzemplarz recenzencki.