Na styku sprzecznych emocji.

 

Z niezwykłą sugestywnością przenosi czytelników autorka do siedemnastowiecznego Zamościa, citta ideale, miasta, w którym krzyżowały się drogi Polaków, Ormian i sefardyjskich Żydów. Czy chluba architektów, twierdza niezdobyta, dawała godne schronienie prześladowanym? Wejdźcie w barwny, ale nasączony strachem i niepewnością świat miasta idealnego i poznajcie emocjonalną historię Hili Misrahi Campos, szukającej zrozumienia i bezpieczeństwa Żydówki.

 

Hili przyszła na świat w Wenecji, ale była zmuszona do opuszczenia tego miasta. Wraz z mężem wybrała za cel podróży Zamość, o którym słyszeli same dobre rzeczy. Hili przeklęła to miasto zanim do niego dotarli, gdyż jej mąż umarł w drodze do miejsca, które miało być ich mekką. Kobieta musiała udźwignąć ciężar rozpaczy, tęsknoty i żałoby. Tylko oczekiwanie na rychłe rozwiązanie trzymało ją przy życiu. Czy Zamość, w którym żyły różne mniejszości narodowe, zapewnił jej bezpieczeństwo? Jak to jest, gdy codzienność naznaczona jest byciem na styku kultur i sprzecznych emocji?

 

Język i styl Agnieszki Wojdowicz sprawiają, że książkę czyta się z ogromnym zaangażowaniem i ciekawością. Sugestywność opisów miejsc, klimatu panującego w Zamościu w czasach, gdy był kolebką handlu i celem podróży prześladowanych ludzi, cudownie oddają emocje bohaterów. Jest jakiś spokój w tej historii i życiowa mądrość, którą przekazuje autorka w opowieści o poszukiwaniu cech wspólnych między skrajnościami. Szukający dobrej książki o sefardyjskich Żydach i Zamościu z początku siedemnastego wieku z pewnością się nie zawiodą. Ta powieść ma duszę i wewnętrzny rytm, który z każdą strona układa się w istną symfonię treści. Gorąco polecam.

 

Oprawa: miękka
Liczba stron: 352
ISBN: 978-83-10-13211-6
Premiera: 19 września 2018

Podziękowania dla Naszej Księgarni.