Pora uciekać, kuro!

 

Wywoływanie irracjonalnego strachu ponoć ma uodparniać przed prawdziwym lękiem. Czy to jednak dobra metoda? A może empatii można nauczyć inaczej?

 

Książka przedstawia zabawę dwójki rodzeństwa. Starszy brat bawi się z siostrą w wilka i kurę. Podział ról jest jasny – on jest wilkiem, ona kurą. Niby wszystko w porządku, każdy jest w swojej roli. Ta zabawa jednak wykracza poza ramy zabawy, bo wilk nakazuje kurze robić różne niedorzeczne rzeczy i kura zaczyna się naprawdę bać. Wilk chyba nie chciał być groźny, ale stał się despotą i potworem. Pora uciekać, kuro!

 

Przekaz tej książki nie do końca do mnie przemawia. Wilk wchodzi w swoją rolę aż za bardzo, czym wywołuje irracjonalny strach u kury. Jest despotą, nie znosi sprzeciwu, co zapala lampkę alarmową u kury. Obrócenie wszystkiego w żart, wcale nie zmniejsza lęku u młodszej siostry. Czy ta zabawa nie za bardzo podkreśla dominacji nad słabszym ogniwem?

 

Warstwa ilustracyjna jest doskonała, ekspresyjnie oddaje wszystkie emocje postaci. Wchodzenie w rolę też jest na najwyższym poziomie. Sam skutek tej niewinnej zabawy pozostawiam jednak do dyskusji. Może to nie tyle książka dla dzieci, co dla rodziców rodzeństwa, by baczniej przyglądali się zabawom swych pociech?

 

Oprawa: twarda
Liczba stron: 28
ISBN: 978-83-7776-159-5
Premiera: 28 lutego 2019

Podziękowania dla Wydawnictwa Zakamarki.