Droga ku przepaści.

 

To książka inna niż wszystkie. Nasączona tęsknotą za wolnością i pragnieniem bycia kochanym. Na wskroś przejmująca i naładowana bólem oraz oczekiwaniem. Trochę o niespełnieniu i przede wszystkim o zrozumieniu. Ale zanim do niego doszło…

 

Gdy małżeństwo się rozpada, cierpią na tym dzieci. Grzegorz wciąż miał w głowie obraz ojca opuszczającego dom. Podświadoma tęsknota towarzyszyła mu przez całe dzieciństwo. Aż nadto kochająca i troskliwa matka uczyniła mu kolejną krzywdę. Grzegorz nie znał pojęcia samodzielności i trzymania się wyznaczonych granic. Uległość matki wobec kolejnych wybryków syna, spychała go na dno bezcelowości i bezsensu. Od dna, na szczęście, można się odbić. Tylko czy Grzegorz miał na to siłę i ochotę? Zatracając się w mrocznym półświatku narkotycznych zwidów, gubił własne „ja”. I wciąż pragnął wolności, śniąc o lataniu.

 

Przejmująca książka o pogubieniu i tęsknocie. Nastolatek, nie mogąc udźwignąć własnej emocjonalności, zepchnął się do pułapki bez wyjścia. Gdzieś zabrakło zainteresowania, woli, zdecydowania i pomocnej dłoni. Pogubiły się emocje, zatarły granice, a górę wzięły nic nie wnoszące złudzenia.

 

Narracja oparta na dialogowej wypowiedzi, potęguje nastrój przygnębienia i narastania problematyczności zdarzeń. Strzępki rozmów z różnych sytuacji są jak kadry z mrocznych wspomnień, które finalnie układają się w poruszającą całość. Dążenie do spełnienia snów jest drogą ku przepaści. Agnieszka Lis alarmująco przypomina, by nie zostawiać emocjonalności młodych ludzi samym sobie, bo nie zawsze są w stanie ją unieść. Książka została oparta na autentycznej historii. Przeczytajcie koniecznie.

 

Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Liczba stron: 191
ISBN: 978-83-797-6818-9
Premiera: 17 stycznia 2018

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję Autorce.