Skaner ludzkich dusz.

 

Istotą człowieczeństwa jest samotność, która wywołuje rozrywający ból duszy. Żeby nie wiem jak się przed nią bronić i udawać, że nas nie dotyczy i tak łatwo ją odnaleźć w wielu drobnych i większych ludzkich sprawach.

 

Marta Mazuś wzięła pod lupę samotności dziwne, nietypowe i takie, o które trudno wręcz trudno byłoby podejrzewać. Okazuje się, że nie to, co na głównej arenie, ale to, co dzieje się w jej cieniu jest prawdziwe i często bolesne. Bohaterowie przedstawiają swe historie i wcale nie są z papieru. To ludzie utkani z uczuć, emocji, nostalgii i bólu. Znajdziecie tu prawdziwych pasjonatów, których coś blokuje, a także poszukiwaczy miłości, wciąż bez wyraźnego skutku. Są też co, którzy mają nadzieję, choć ich skrzydła dawno już zostały podcięte. Irenka, Krystyna, Grześ poddają się skanerowi dusz jak rutynowemu badaniu. Przypatrzcie się ich życiu, pomyślcie, a może znajdziecie odpowiedzi na pytania, dlaczego są oni tak bardzo samotni.

 

Potężny ładunek emocji ma w sobie ta dość nietypowa dla współczesnej prozy obyczajowej książka. Ścierają się tu niby proste sprawy, ale z tak przejmującym podłożem, że nie sposób obojętnie przerzucać kolejnych stron. To trzeba przeżyć, pomyśleć i wyciągnąć wnioski. Inspirującej lektury życzę.

 

Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Liczba stron: 248
ISBN: 978-83-8032-267-7
Premiera: 10 kwietnia 2019

Serdecznie dziękuję Wydawnictwu Wielka Litera.