Miara dla smutku.

 

Czym najlepiej zmierzyć smutek? Stratą. To ona pozwala zrozumieć, co było dla nas ważne. Ta powieść porusza, bo odkrywa istotę miłości w procesie szukania własnej drogi.

 

Freya straciła głos stojąc u progu kariery wokalnej. Nie wiadomo, czy zdoła dokończyć nagrywanie debiutanckiej płyty. Harun pragnie jednego – chce zerwać kontakty z tymi, których kocha. Nathaniel przyjechał do Nowego Jorku, żeby zrobić coś bardzo desperackiego. Nie zawaha się, bo niewiele może stracić. Co łączy tę trójkę bohaterów? Poczucie straty, które jest doskonałą miarą dla smutku. Jeszcze nie wiedzą, ze jest droga, która przyniesie im przyszłość. Jeszcze nie są w stanie zaufać i mieć nadzieję. Na razie tęsknią i cierpią w samotności. Co się wydarzy, gdy odkryją moc drzemiącą w drugim człowieku?

 

Tak łatwo pogubić się w świecie, gdzie króluje egoizm i samotność. Aby znaleźć w nim swoje miejsce potrzeba siły, która pomoże przezwyciężyć strach i zapełnić pustkę pozytywnymi emocjami. Jeśli wygra się tę bitwę, można być spokojnym o przyszłość. Młodzi ludzie opisani w tej książce, dają przykład pogubienia, ale też nadzieję na pokonanie strachu, smutku i samotności. Broniąc się przed bliskością, tak naprawdę tęskni się za drugim człowiekiem. Refleksyjna, poruszająca historia, nad która warto się pochylić.

 

Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Liczba stron: 336
ISBN: 978-83-8169-091-1
Premiera: 4 czerwca 2019

Podziękowania dla Prószyński i S-ka.