Myśli wirują jak w walcu…

 

Fantazje niepokojące zbieżne z rzeczywistością, która ma miejsce tuż obok, mogą wprowadzić pewien niepokój. Co jest fikcją, a co prawdą?dlaczego tak trudno zauważyć cienką granicę, której przekroczenie to poważne zagrożenie?

 

Łódzkie realia, czasy współczesne, kryminalna zagadka, sensacyjna intryga i niebywały romans ze sztuką w tle. Piotr Adamczyk ma dar wikłania czytelnika w absolutnie nieprzewidywalną fabułę i zaplątywania coraz drobniejszych oczek w sieci, która coraz subtelniej zniewala, usypia czujność, a wreszcie zaciska jak w szponach drapieżnika. Czy uda się go rozgryźć przed ostatnią stroną?

 

Samotnie mieszkający pisarz jest bacznym obserwatorem otaczającego go świata. Za dnia jego umysł pracuje na pełnych obrotach, ma wiele wizji i literackich pomysłów. Nocą odpoczywa tak bardzo, że coraz rzadziej miewa sny. A szkoda, bo sny to świetny materiał na książkę. Gdy przyjmuje pod swój dach studentkę malarstwa z Ukrainy, poznaje nieznane strony swej osobowości. Kto wie, może nawet się zakochuje? W Tulince jest coś niepokojącego, ale za to bardzo podniecającego. Droga do zniewolenia, czy raczej zew wolności?

 

To moje pierwsze spotkanie z prozą Piotra Adamczyka i tak sobie myślę, gdzie byłam, ze dotąd się nie natknęłam na tego autora? Można z niego wynotować kilka stron tak zwanych złotych myśli, bo sypie nimi jak z rękawa, a wszystkie są z życia wzięte. To lubię. Myśli egzystencjalne, ulotne bardziej lub mniej, trochę potargane i tak uroczo swojskie. Ale do rzeczy. To nieźle zagmatwana opowieść, choć z pozoru ułożona co do sekundy. W tej książce myśli wirują jak w walcu. Dajcie się ponieść. I tyle.

 

Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Liczba stron: 360
ISBN: 978-83-658-9724-4
Premiera: 8 marca 2018

Podziękowania dla Wydawnictwa Dobra Literatura.