Historyczne

Nina Majewska-Brown „Z powstania do Auschwitz” Bellona

Opublikowany Autor Komentarz

Utracone nadzieje.

 

Druzgocąca, smutna opowieść o Powstaniu Warszawskim, które wybuchło z dnia na dzień, a jego cena była bardzo wysoka. Ten niespodziewany wir historii pochłonął setki tysięcy niewinnych ludzi. Wśród nich była rodzina z Żurawiej 28.

 

Wojna trwała już pięć lat. Każdy próbował jakoś żyć. Gdzieś w zakamarkach serca tliła się nadzieja na jej rychły koniec. Tęsknota za normalnością wypełniała codzienność opartą na prozaicznych czynnościach i zdobyciu jedzenia na kolejne dni. Pierwszy dzień sierpnia 1944 roku był dla wielu dniem apokalipsy. Maria i Henryk wraz z dziećmi: Anielą, Zofią, Jasiem i Stasiem, jakoś wiązali koniec z końcem. Wkrótce na świat miało przyjść ich piąte dziecko.

 

Pierwszy dzień powstania, wielkiego zrywu niosącego nadzieję, zginął Henryk. Liczne bombardowania doprowadziły do tego, że rodzina musiała opuścić mieszkanie i zejść do piwnicy. Tam wcale nie byli bezpieczni. Tylko przypadek sprawił, że Aniela i Zofia przeżyły. Cóż z tego, skoro z ulicy zostały zabrane do Auschwitz. Tylko Zofia przeżyła, zabrano ją do Ravesbruck. Kiedy po latach wróciła do ukochanej Warszawy, ożyły wspomnienia o bliskich. Teraz nie miała już dla kogo żyć. Jej ukochany Tadeusz zaginął bez wieści. Pogrążona w smutku i braku nadziei żyła do 1961 roku. Już nigdy nie pokochała nikogo. Nikt nie leczył jej z wojennej traumy. Takich historii z pewnością było dużo więcej.

 

Oprócz historii rodziny z Żurawiej 28 znajdziecie tu również relacje innych uczestników powstania. Niebywale, jak wiele odwagi znaleźli w sobie ludzie skrajnie wyczerpani wojną. Walczyli niemal nie mając broni. Nadzieja mieszała się z rozpaczą, a strach z żałobą. Niemoc i bezradność wiązały ręce, ale nie zdusiły woli walki. Śmierć stała się towarzyszką każdej chwili. Tak wiele smutku i utraconych nadziei w tej książce. Nie zapominajmy o bohaterstwie warszawiaków w chwili próby. Ku pamięci!

 

Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Liczba stron: 488
ISBN: 978-83-1117-014-8
Premiera: 26 lipca 2023

Opublikowany Historyczne, Recenzje tagged with ,

Adam Węgłowski „Tropiciel skarbów” Skarpa Warszawska

Opublikowany Autor Komentarz

Rozpalić wyobraźnię.

 

Indiana Jones. Charyzmatyczny profesor archeologii z uniwersytetu w Princeton, ruszający po skarby nawet na koniec świata, od premiery pierwszej części filmu Stevena Spielberga bije rekordy popularności. Niewątpliwie stał się ikoną kina przygodowego. W charakterystycznym kapeluszu, w skórzanej kurtce, z torbą, biczem i rewolwerem, zarażał pasją archeologiczną. Poszukując Arki Przymierza, ożywił zainteresowanie obiektem opisanym w  Biblii. To wielka sztuka, aby tak rozpalać wyobraźnię widzów na całym świecie.

 

Adam Węgłowski pochylił się nad postacią Indiany Jonesa oraz historii skarbów, których poszukiwał. Dzięki tej książce można zaspokoić swą ciekawość historyczną i głębiej poznać prawdziwe krucjaty poprzedników filmowego bohatera. Indiana Jones miał bowiem pierwowzory, choćby hitlerowskich fanatyków czy wiktoriańskich pasjonatów. Wielu było takich, którym marzyło się odnalezienie Świętego Graala, podziemnych sanktuariów, kryształowych czaszek, starożytnych zabytków, zaginionych miast, czy podziemnych świątyń zagłady. Warto poznać ich historię.

 

Ujmujące w tej książce jest to, że autor rzetelnie przedstawia fakty historyczne i podejmuje próbę wytłumaczenia zagadkowych faktów czy historii obiektów. Zadaje pytania, pobudza ciekawość, rozpala wyobraźnię. Wskazuje na prawdę historyczną zawartą w kolejnych odsłonach przygód energicznego Indiany Jonesa i, wierzcie mi, po przeczytaniu tej książki ogląda się je zupełnie inaczej. Ciekawy pomysł na książkę, dociekliwy research literatury historycznej i dogłębna analiza filmów o przygodach Indiany Jonesa. Ta książka to diamencik dla miłośników sympatycznego profesora archeologii, któremu niestraszne były największe przeszkody.

 

Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Liczba stron: 304
ISBN: 978-83-8329-156-7
Premiera: 28 czerwca 2023

Opublikowany Historyczne, Recenzje tagged with , ,

Remigiusz Grzela „Trzy życia Ireny Geldblum” Bellona

Opublikowany Autor Komentarz

trzy-zycia-ireny-gelblum

Nieistnienie.

 

Są życiorysy, w których tak wiele się nie zgadza. Z pozoru są prawdziwe, w głębi fikcyjne. Są ważne powody, dal których pragnie się zmiany tożsamości, by móc dalej żyć bez oglądania się za siebie. Taki życiorys ma „Irka Wariatka”.

 

„Garb mój noszę za sobą. Nie oglądam się do tyłu i innym też nie radzę.”

 

Może dzięki temu ów garb był nieco lżejszy? Irena Geldblum, łączniczka Żydowskiej Organizacji Bojowej, wykazała się wielka odwagą, była bohaterką warszawskiego getta, ocaliła wiele istnień ludzkich. Niełatwo było jej zaadaptować się w nowej polskiej rzeczywistości, która przyszła po wojnie. Założyła rodzinę, zmieniła nazwisko, stała się Irena Waniewicz. Po dwudziestu latach musiała wyjechać c do Włoch, gdzie rozpoczęła życie w nowym wcieleniu. Znana jako Irena Conti Di Mauro, tworzyła wymowne wiersze. Zaczęła zapierać się przeszłości, nie dopuszczała nikogo do swej przeszłości.

 

Tak wiele zapętleń w życiu jednej osoby. Przeżyła tak wiele, że faktycznie można jej losem obdarować kilka osób. Znikała z własnej historii, ale lubiła słuchać historii innych. Niezwykłą osobowość, nietuzinkowa postać naszej historii.

 

Warto przeczytać tę książkę, by choć odrobinę odsłonić to prawdziwe oblicze Ireny Geldblum. Remigiusz Grzela relacjonuje spotkania z bohaterką w ujmujący sposób. jest szczery, przytacza detale, które dla jednych może nie maja żadnego znaczenia, ale dla drugich są kluczem do prawdy. Koniecznie zajrzyjcie do tej niecodziennie książki, by przekonać się jak może dokonywać się proces zmiany tożsamości w kimś, kto wypiera przeszłość, ale nigdy nie może się z niej w pełni wyzwolić.

Oprawa: twarda
Liczba stron: 544
ISBN: 978-83-1116-746-9
Premiera: 22 marca 2023

Opublikowany Historyczne, Recenzje tagged with ,

Bas von Benda-Beckmann „Anne Frank i jej towarzysze” Replika

Opublikowany Autor Komentarz

anne-frank-i-jej-towarzysze

Okruchy wojennych doświadczeń.

 

Dziennik Anne Frank, młodej Żydówki zmuszonej do ukrywania się w czasie wojny, to ważne świadectwo zła, które zdarzyło się dzięki ludziom i w ludzi zostało wymierzone. Do 1 sierpnia 1944 roku wiemy, co się z nią działo, bo na tej dacie kończy się ostatni zapis w Dzienniku. Co było potem?

 

Ta książka to niejako kontynuacja poszukiwań, które podjął Otto Frank w 1945 roku. Opowiada o losach ośmiu osób: Anne, Margot, Edith, Ottona, Hermanna, Auguste, Petera i Fritza. Połączył ich zbieg okoliczności i na zawsze stali się ikonami ucieczki przed nazistami. Ich odwaga i charyzma jest godna uznania, bonie raz znaleźli się w sytuacjach, które nie nastrajały optymistycznie. Nieludzkie upokorzenia, głód, ból, cierpienie, zimno, choroby, które spotkały ich w kolejnych obozach koncentracyjnych, to dowód na totalne odczłowieczenie spowodowane wojną. Każdy okruch tych doświadczeń ma nieocenioną wartość i trzeba go podawać dalej, aby najmłodsze pokolenie również wiedziało na czym polegał dramat drugiej wojny światowej.

 

Wchodząc w świat rodziny Franków przekonujemy się, jak ważna w życiu jest nadzieja i odwaga. Do tego dochodzi jeszcze miłość, która pomaga przetrwać nawet najgorsze chwile. Ta książka przedstawia wyniki poszukiwań rozpoczętych przez Otto Franka. Poszukiwań, które przynoszą przerażającą relację o życiu w obozach zagłady. Zdecydowanie warto je poznać, aby choć przez chwilę doświadczyć bezkresnego cierpienia niewinnych ludzi. To nie są opowieści oparte na wyobrażeniach czy fikcji, lecz na prawdziwych ludzkich historiach. Bogaty materiał zdjęciowy oraz szereg dokumentów pozwalają na realne ujrzenie w tych ikonach walki zwykłych ludzi, takich z krwi i kości. Oni też mieli kiedyś plany, marzenia…

 

Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Liczba stron: 416
ISBN: 978-83-6729-583-3
Premiera: 18 października 2022

Opublikowany Historyczne, Recenzje tagged with ,

Łukasz Grześkowiak „U-505. Prawda o wojnie na morzu” Bellona

Opublikowany Autor Komentarz

u-505-dwanascie-minut-grozy

Żywy pomnik historii.

 

U-505, obecnie okręt muzeum, żywy pomnik historii, a kiedyś odnoszący sukcesy okręt niemieckiej U-Boottwaffe, najbardziej uszkodzony okręt podwodny drugiej wojny światowej, który bezpiecznie powrócił do bazy w okupowanej Francji. To na jego pokładzie doszło do jedynego samobójstwa pośród dowódców niemieckich okrętów podwodnych. Był jedynym U-Bootem, którego udało się przejąć jako zdobycz wojenną. Jedyny okręt typu IX, który został zachowany do dziś i można go obejrzeć w muzeum w Chicago.

 

Początki U-505 były doskonałe. Udało mu się zatopić osiem alianckich statków. Dowódca był bardzo przewidujący, dzięki czemu niejednokrotnie okręt wychodził z poważnych opresji. Ciężko uszkodzony z powodzeniem wrócił do bazy. Potem zaczął prześladować go pech. Awarie, uszkodzenia, problemy z żywnością dla załogi, męczące upały, a do tego samobójcza śmierć dowódcy. Morale załogi jednak nigdy nie zmalało, choć chwilowe sukcesy nie były proporcjonalne do strat.

 

Poznawanie historii tego okrętu podwodnego jest świetną lekcją zwłaszcza dla młodego pokolenia. Studium działalności U-505 zostało przygotowane bardzo starannie, z dbałością o żywą narrację. Wspomnienia załogi, zapiski z okrętowych dzienników i bogaty materiał zdjęciowy przywołują nieznaną historię i zarażają chęcią poznania jej jeszcze bardziej wnikliwie. Naznaczenie historii legendy U-Bootów przesądami marynarskimi dodaje opowieści smaczku. Nie brakuje też anegdot, bo życie na morzu to nie tylko walka. Książka godna uwagi. Serdecznie polecam nie tylko miłośnikom historii.

 

Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Liczba stron: 320
ISBN: 978-83-1116-632-5
Premiera: 27 lipca 2022

bellona

Opublikowany Historyczne, Recenzje tagged with , , ,
« Starsze wpisy Recent Entries »