27 listopada 2023

Halina Donimirska-Szyrmerowa „Był taki świat… Mój wiek XX” Zysk i S-ka

Opublikowany Autor Komentarz

Pomnik twardszy od spiżu.

 

Rodzina matki Haliny, Wandy Sikorskiej, i jej ojca, Witolda Donimirskiego, należały do ziemiaństwa pomorskiego wywodzącego się z dawnej szlachty kaszubskiej. Kraina dzieciństwa autorki to dwory i pałace, będące ostoją polskości w trudnych czasach. Prusy Wschodnie były wówczas swego rodzaju enklawą, oderwaną od reszty Polski.

 

Wiek dwudziesty bogaty był w zdarzenia, zarówno te polityczne, jak też społeczne i patriotyczne. Rodzący się duch wolności z pewnością dodawał skrzydeł, ale były też przeszkody, choćby w formie braku zrozumienia między Polakami żyjącymi w różnych częściach kraju, który po długim zniewoleniu i tkwieniu pod zaborami, zachłysnął się upragnioną niepodległością. Do głosu dochodził feminizm i związane z nim uwolnienie spod sztywnych ram. Ziemiaństwo wiodło prym i było wzorem do naśladowania. W takiej rodzinie wychowywała się autorka. Jej wspomnienia są barwnym kalejdoskopem przeróżnych zdarzeń. Tradycja, zwyczaje i nowinki zostały tu pokazane w ekspresyjny sposób. Z autorką wędrujemy przez dziecięce kinderbale, karnawałowe zabawy taneczne i sztumskie „wieczornice”. Odwiedzamy popularne miejsca spotkań i poznajemy ówczesne formy rozrywki.

 

Druga wojna światowa, czasy sowietyzacji, komunizmu i powrotu do „małej ojczyzny” były dla autorki trudne, aczkolwiek pouczające. Wiele wtedy przeszła, ale nigdy nie zapomniała o rodzinnych tradycjach. Opowiada o tym w sposób emocjonalny i sugestywny. Nawet w największym chaosie był czas na rozrywki, bliskość i przyjaźń. Czasem za polskość trzeba było płacić wysoka cenę.

 

„Przetrwać mimo wszystko – ocalić wartości.”

 

Ta książka jest prawdziwą skarbnica wiedzy o polskim ziemiaństwie, patriotyzmie i tradycjach, które nie dały się zdławić największym tyranom. Wartość rodziny ma tu szczególne znaczenie. Śledząc losy autorki przez kolejne lata życia, poznajemy historię ojczyzny podnoszącej się z kolan i wciąż na nie upadającej. Bogactwo fotografii z prywatnych zbiorów autorki dodaje opowieści ciepła. Czytając tę książkę, wchodzimy do zupełnie innego świata i robimy to w sposób wyjątkowy, bo prawdziwy, bez pudru. To pomnik twardszy od spiżu.

 

Oprawa: twarda
Liczba stron: 448
ISBN: 978-83-8335-023-3
Premiera: 24 października 2023

 

 

 

Opublikowany Poradniki i albumy, Recenzje tagged with , , ,

C. Dawid Heymann „Liz. Biografia intymna Elizabeth Taylor” Znak Literanova

Opublikowany Autor Komentarz

Legenda, ikona, gwiazda.

 

Elizabeth Taylor. Jedna z największych gwiazd Hollywood. Jej role były olśniewająco, bez względu na to, czy były ikoniczne, czy pozornie zwyczajne. Będzie zapamiętana jako legenda, jako ikona, jako gwiazda. Przyjaciółka Michaela Jacksona. Dwukrotna żona Richarda Burtona. Intrygantka i kokietka. Pewna siebie, choć do szczytu sławy doszła własną ciężką pracą. Była sobą, nawet tam, gdzie wypadało zachować etykietę. Oczarowywała swoim wyglądem, doskonała pamięcią i talentem.

 

I druga strona tego połyskliwego medalu: Elizabeth Taylor uzależniona od alkoholu i narkotyków. Przebywająca na odwyku z ciężkim syndromem odstawienia. Właśnie wtedy wygłosiła najtrudniejszą kwestię, jaką przyszło jej wypowiedzieć. Te problemy zakorzenione były w jej burzliwej przeszłości wypełnionej rozczarowaniami i zdeptanymi marzeniami. Kolejni mężczyźni,, małżeństwa, filmowa kariera, która traciła swój dawny blask, to składowe wewnętrznej porażki. Gdzie siła Liz?

 

Warto zajrzeć do biografii Elizabeth Taylor, zwłaszcza że to biografia wyjątkowo intymna. Niektóre z wydarzeń napawają trwogą, inne duma, a jeszcze inne podziwem. Cała Liz. Jej znacząca pozycja w świecie nie pozostawiała wątpliwości – zawsze i bezwzględnie trzeba było jej pomóc. Elizabeth miała w sobie jakiś magnes, który przyciągał, mimo przeszkód.

 

Ta aktorka miała ambiwalentny dar: z jednej strony wykazywała się niezwykłą umiejętnością przetrwania, a z drugiej skłonnością do dramatyzowania. Była twarda, niezłomna, pewna siebie, a za chwilę stawała się histeryczka bez pomysłu na ciąg dalszy dnia. Może to czyniło z niej tak niebywałą osobę, którą warto było spotkać choć na chwilę, nawet wtedy, gdy kazała na siebie czekać?

 

Drobiazgowa i wciągająca historia życia ikonicznej aktorki w jednej, godnej uwagi książce. Wzbogacona o fotografie z różnych okresów życia Liz, daje pełny obraz jej życia. Tak wiele tu sprzecznych emocji, rozedrganych uczuć i niepewności skrytej za fasadą stanowczości. Poznajcie prawdziwe życie Liz, które miało również te słabsze momenty. Może właśnie dzięki nim ikoniczna aktorka zbudowała swą tożsamość?

 

Oprawa: twarda
Liczba stron: 528
ISBN: 978-83-2409-266-6
Premiera: 8 listopada 2023

Opublikowany Poradniki i albumy, Recenzje tagged with , , ,

Michał Śmielak „Osada” Skarpa Warszawska

Opublikowany Autor Komentarz

Dławić strachem.

 

Legendarna Mara wymyka się ludzkiemu pojmowaniu. Może wyć zimowa nocą, czaić się w ciemnościach, niepokoić złowrogim oddechem za plecami. Mara bywa powodem strachu, który może opanować całą osadę. Nawet poświęcona ziemia nie jest dla niej przeszkodą. Mara potrafi być dokuczliwa, ale czy jest w stanie zabić?

 

Bardziej niebezpieczna jest ludzka postać Mary. Zaciętość, upór i podążanie za zbrodnią jest dla niej pożywką. Demon w ludzkiej skórze bywa bardziej niebezpieczny niż legendarna Mara. W dodatku każda zbrodnia to zastrzyk adrenaliny powodującej kolejną. Spirala zła sama się nakręca i nie ma z niej odwrotu, nawet jeśli się tego chce.

 

„Ciemność ma smak i zapach, wydaje też dźwięki (…). Ciemność poczęstuje was zapachem potu, który zacznie ściekać wam po twarzy strachu. Ciemność wypełni wam uszy łomotaniem serca, które pocznie pompować krew z hukiem grzmotu nadciągającej burzy. Ciemność poczęstuje was smakiem przełykanej śliny, gdy będziecie chcieli zabić suchość w ustach.”

 

Owa ciemność bywa zgubna, bo w niej rodzą się demony. Jedno zło, pociąga za sobą kolejne i może to trwać latami. W tej ciemności jest niebywale duszno, choć za oknem może nawet trwać zima stulecia. Ciemność dławi strachem.

 

Maleńka osada u stóp Karkonoszy powinna się kojarzyć z sielskością, spokojem, odpoczynkiem i przyjaznymi sobie ludźmi. Pewnie by tak było, gdyby nie tajemnicze morderstwo w wigilijną noc. Młoda dziewczyna zginęła w nieznanych okolicznościach. Podporucznik Jan Ryś, choć jeszcze niedoświadczony milicjant, stawi czoła temu śledztwu. Nie będzie mu łatwo udźwignąć jego efektów. Może lepiej uśpić te demony?

 

Jedno morderstwo pociąga za sobą kolejne. Wszystkie są brutalne i tajemnicze. Nie sposób znaleźć wspólnego mianownika. W dodatku trwa zima stulecia. Jest rok 1979. Śnieżyca i mróz nie odpuszczają. Jak długo można tkwić w osadzie bez dostępu do prądu?

 

Jan Ryś zostaje wezwany po latach na przesłuchanie w sprawie z Archiwum X. Powrót do osady pod Śnieżką jest wyjątkowo trudny. Czas zmierzyć się z dawnymi lękami i spojrzeć w oczy uśpionym demonom.

 

Fenomenalny kryminał, którego akcja rozgrywa się w dusznym klimacie małej osady, w której wszyscy się znają, atak trudno poznać prawdę o jej mieszkańcach. Mroźna sceneria potęguje odczucia zła, które czai się na każdym kroku. Do czego zdolny jest człowiek, gdy przybiera twarz legendarnej mary, choć sam w nią zupełnie nie wierzy? To trzeba przeczytać.

 

Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Liczba stron: 336
ISBN: 978-83-8329-278-6
Premiera: 8 listopada 2023

Opublikowany Kryminał, Recenzje tagged with , ,

Dorota Gąsiorowska „Opowieść błękitnego jeziora” Znak Literanova

Opublikowany Autor Komentarz

Szepty jeziora.

 

Bukowa Góra to wyjątkowe miejsce. Klimat małego miasteczka, pobliskie tajemnicze jezioro, kapliczka maryjna, przytulna kawiarenka „Złote Serce”, sympatyczni i nieco tajemniczy mieszkańcy i okoliczna legenda, która przyciągnęła tu dziennikarkę Sonię, to składowe wyśmienitej literackiej układanki. To wielka przyjemność z drobnych elementów układać całość pozostającą w głowie na długo.

 

Wsłuchajcie się w szepty dawnych lat, kiedy Marcinowi dane było zobaczyć świat, który inni mogą poznać jedynie w słowach legendy. Cudna Marana ofiarowała mu kamienne serce. To on nadał znaczenie tej iluzji i oddał się mariażom dalekim od rzeczywistości. Spotkanie z Maraną było niczym sen, a zostało mu w głowie na zawsze. Sabina znalazła wycieńczonego Marcina nad brzegiem jeziora. Tych dwoje pokochało się od pierwszych chwil. Niebawem ułożyli sobie razem życie. Serce Marany pozostało w ich rękach. Kto wie, może dzięki niemu tak dobrze rozumieli siebie?

 

„Złota Marana” miała zawsze czyste intencje i złote, pomocne serce. Roztaczało wokół siebie blask. Wszystko do momentu spotkania z niezadowoloną czarnowłosą dziewczyna,, która rzuciła na Maranę klątwę. Z dnia na dzień stała się staruszką. Na szczęście pozostało tylko złote serce jako symbol zwycięstwa dobra nad złem, miłości nad obojętnością, łagodności nad gniewem, światła nad ciemnością.

 

Rozalia i Gabriel prowadzą wyjątkową kawiarnię. „Złote Serce” to coś więcej niż miejsce spotkań. To manufaktura pysznej czekolady i cudownych wspomnień, które ożywają, gdy ktoś ma ochotę wysłuchać starych opowieści. Legenda o Maranie to nie tylko lokalny smaczek, ale również antidotum na złe emocje oraz pretekst do wybaczanie  i dawania drugiej szansy. Nie tylko Sonia zrozumie sens wybaczania, również Maurycy znajdzie ukojenie w prastarych słowach przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Bartosz okaże się kimś więcej, niż klientem kawiarni, a nadchodzące zmiany pociągną za sobą wiele nieprzewidzianych zdarzeń.

 

Pobyt w Bukowej Górze to eliksir na skołatane nerwy i zbyt szybkie tempo życie. Kawiarnia z tradycjami zaprasza do swych ciepłych zakamarków. Tu czas płynie wolniej, a problemy znajdują rychłe rozwiązanie. Tu miłość uśmiecha się zalotnie i nie sposób być wobec niej obojętnym.

 

„Czas leczy rany i zapewne jest to prawda. Ale obecność kogoś wyjątkowego sprawia, że zabliźniają się one szybciej.”

 

Dzięki tej książce można się przekonać, jak bardzo dwoje zupełnie różnych ludzi może zbliżyć się do siebie, gdy tego w danej chwili potrzebują  a to, co niepojęte nadaje życiu smak. Zajrzyjcie koniecznie na karty tej powieści i przenieście się, choć na chwilę, do Bukowej Góry, gdzie kiedyś rządziła Złota Marana.

 

Oprawa: miękka
Liczba stron: 496
ISBN: 9788-83-240-9901-6
Premiera: 22 listopada 2023

Opublikowany Powieść obyczajowa, Recenzje tagged with , , , ,

Marzena Rogalska „Opowieści wigilijne” Znak

Opublikowany Autor Komentarz

Ważne, by nie była samotna.

 

Wigilia. Wieczór wiary, nadziei i miłości. To wspomnienia radosne i bolesne. To plany na przyszłość. To dzień wybaczenia i nadziei. Ważne, by nie była samotna.

 

Marzena Rogalska przedstawia wigilijny wieczór w różnych perspektywach czasowych, miejscach i układach władzy, a łączą je bohaterowie. Losy postaci łączą się, choć dzieli je czas. Opowieści dzieją się na przestrzeni niemal stu lat. niezmienne pozostają uczucia, emocje, relacje międzyludzkie i tęsknota, która właśnie w wigilijny wieczór dochodzi do głosu najbardziej.

 

Lwów, Oran i Kraków. Lata 1909-204. Próba odwagi do życia, odnajdywanie jego sensu, cena za nietykalność, telefoniczna wigilia, nowy początek. Ciągła tęsknota, wiara w jutro i szukanie bliskości. Puste miejsce przy stole, symbolika dwunastu dań, opłatek. I miłość.

 

Pierwsza część to Lwów i bezinteresowna pomoc Szułdrzyńskiego udzielona młodemu Mosiowi. Potrzeba pomagania wynika z tęsknoty za żoną, która zmarła. Życie bez Anieli jest tak puste, jak wyschnięta studnia. Próba odwagi do życia bez Anieli zaczyna się od wsparcia dla Mosia, którego wziął z ulicy. W tej części znajdziecie sporo dialogów z gwarą lwowską, co plastycznie przenosi do tego miasta.

 

Sny o Karli dominują w opowieści drugiej wprost z Oranu. Rok 1945. Doktor Emil Linde sądzi, że jego córka Karla zginęła podczas bombardowania Londynu. Miłość jego serca, sens życia, błogosławieństwo duszy, które brutalnie mu odebrała wojna. Wszystko oddałby dla nadziei. Sam daje ulgę w cierpieniu, ale brak mu wiary. Jak uporać się z tęsknota i brakiem sensu?

 

Opowieść trzecia to rok 1950, Kraków. Karla przebywa w więzieniu. Komunizm to łapówki, donosy i gra pozorów. Szułdrzyński oświadcza się Annie, ciotce Karli. Czy wszyscy szczerze pracują dla Lenina? A może cena nietykalności jest wyższa nic można by sądzić?

 

Karla i Timothy. Kraków i Londyn. Rok 1979. Wigilijny wieczór i tęsknota za bliskością. Przejmująca samotność. Łącze telefoniczne jako alternatywa dla niespodziewanego gościa. Rozmowa, która ma ukoić pustkę.

 

Opowiadanie piąte to czasy współczesne. Kraków rok 2004. Agata Donimirska i wigilijny wieczór, który ma być początkiem. Karla Linde to dla niej wzór i najjaśniejszy rozdział w jej młodym życiu. Czy tym razem uda się namówić ja na wspólną wigilijną kolację?

 

Kolejne opowieści wigilijne składają się na spójną całość, w której tak wiele uczuć i emocji. Nieustanna wiara w drugiego człowieka, nadzieja i miłość idą w jednym szeregu, co pięknie obrazuje klimat wigilijnych wieczorów, którego nie sposób zniszczyć nawet w przedziwnych i trudnych czasach zniewolenia. Przy lekturze tej książki warto się zatrzymać, aby pomyśleć, przeanalizować, wyciągnąć wnioski. Piękna, mądra, przejmująca i dodająca tak potrzebnej wszystkim nadziei.

 

Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Liczba stron: 288
ISBN: 978-83-2406-772-5
Premiera: 25 października 2023

Opublikowany Powieść obyczajowa, Recenzje tagged with , , ,
« Starsze wpisy